Lancia Delta 1.4 - Opel Astra 1.4 - Peugeot 306 1.4 - Toyota Corolla 1.3 Liftback
Το 306 έχει πολύ καλή οδική συμπεριφορά, που χαρακτηρίζεται από πολύ καλή πρόσφυση, ουδέτερη συμπεριφορά στις στροφές και απουσία απότομων αντιδράσεων.
Το Αστρα είναι γενικά υποστροφικό, αλλά πάντα προβλέψιμο και εύκολα ελεγχόμενο.
H Κορόλα είναι κάπως λιγότερο «ακριβής» στο δρόμο από τους Ευρωπαίους αντιπάλους. Συνήθως ουδέτερη προς υποστροφική, μπορεί να εμφανίσει υπερστροφικές τάσεις αν την πιέσεις και μετά επιβραδύνεις πάνω στη στροφή.
O ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
H νέα Λάντσια Δέλτα βάζει και πάλι τους Ιταλούς «μέσα στο παιχνίδι» στην
κατηγορία με το σκληρότερο ανταγωνισμό και μας δίνει την ευκαιρία για μια
σύγκρισή της με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους των 3 άλλων μεγάλων εθνικών
«σχολών» της αυτοκινητοβιομηχανίας που μάχονται για την κατάκτηση της
ευρωπαϊκής αγοράς.
TA τελευταία χρόνια η αυτοκινητοβιομηχανία γνώρισε μια πραγματική
κοσμογονία, ιδιαίτερα στην κατηγορία των μικρών οικογενειακών αυτοκινήτων
-την μεγαλύτερη στην ελληνική αγορά, αλλά και σ? όλη την Ευρώπη- όπου
αντικαταστάθηκαν σχεδόν όλα τα μοντέλα. Απ? αυτή την κοσμογονία είχε μείνει
απέξω το γκρουπ Φίατ, παρά το γεγονός ότι και οι τρεις μάρκες του (Φίατ,
Λάντσια, Αλφα Ρομέο) κατασκευάζουν αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας. Απ?
αυτές, το μεγαλύτερο πλήγμα το είχε δεχθεί η Λάντσια, καθώς το δικό της
μοντέλο, η Δέλτα, ήταν το παλιότερο από τα τρία και είχε μείνει πλέον έξω
από τον ανταγωνισμό εδώ και καιρό.
Με την εμφάνιση της νέας Δέλτα η Λάντσια επιχειρεί και πάλι να μπει στο
παιχνίδι, καθώς το νέο της αυτοκίνητο, πέρα από τα κοινά σημεία που έχει με
άλλα μοντέλα του γκρουπ στον τομέα των μηχανικών μερών, δεν μοιάζει με
κανένα από εκείνα κι έχει την δική του προσωπικότητα. Πόσο ανταγωνιστική
είναι όμως πραγματικά η νέα Δέλτα σ? αυτή τη δύσκολη κατηγορία; Για να
απαντήσουμε σ? αυτό το ερώτημα υποβάλλαμε τη βασική της έκδοση σε
συγκριτική δοκιμή μ? ένα χαρακτηριστικό εκπρόσωπο κάθε μίας από τις άλλες
«σχολές» της αυτοκινητοβιομηχανίας, τη γερμανική (Όπελ Αστρα), τη γαλλική
(Πεζό 306) και την ιαπωνική (Τογιότα Κορόλα), κάτι που δίνει και την
ευκαιρία για μια γενικότερη σύγκριση των τάσεων κάθε μιας απ? αυτές.
Σ? αντίθεση με την ευρωπαϊκή αγορά, όπου το αυτοκίνητο ξεκινάει από τα
1.600 κ.εκ., η Λάντσια δημιούργησε για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, για
τους γνωστούς φορολογικούς λόγους, μία έκδοση με 1.400 κ.εκ. και την ίδια
περίπου ισχύ. Πρόκειται για το γνωστό κινητήρα των 1.372 κ.εκ. που
χρησιμοποιείται και στα Φίατ, με λίγο αυξημένη ισχύ που φτάνει τους 74
ίππους στις 6000 σ.α.λ., ενώ η μέγιστη ροπή φτάνει τα 11 Kg.m στις 3000
σ.α.λ. Το πρόβλημα δηλαδή που δημιουργήθηκε στους Ιταλούς μετά την
καθιέρωση των καταλυτών, οπότε οι κινητήρες τους βρέθηκαν κάτω από το μέσο
όρο σε απόδοση, εξακολουθεί να υπάρχει. Έτσι, ο κινητήρας της Δέλτα είναι ο
πιο αδύνατος από τους 4 της δοκιμής.
Από τους υπόλοιπους, ο ισχυρότερος είναι βέβαια ο 16βάλβιδος κινητήρας των
1.332 κ.εκ. της Κορόλα, που αποδίδει 88 ίππους στις 6000 σ.α.λ. και ροπή
11,3 Kg.m στις 4800 σ.α.λ. O κινητήρας του Αστρα έχει χωρητικότητα 1.388
κ.εκ. και αποδίδει 82 ίππους στις 5800 σ.α.λ. και ροπή 11,5 Kg.m στις 3400
σ.α.λ., ενώ αυτός του 306 αποδίδει 75 ίππους στις 5800 σ.α.λ. και ροπή 11,3
Kg.m στις 3400 σ.α.λ., από 1.360 κ.εκ.
H μπροστινή ανάρτηση της Λάντσια, όπως και αυτές των αντιπάλων της,
στηρίζονται στην ίδια φιλοσοφία, περιλαμβάνοντας γόνατα Μακφέρσον, ψαλίδια
βάσης και αντιστρεπτική ράβδο. Πίσω ο καθένας ακολουθεί διαφορετικό δρόμο.
H Λάντσια έχει υστερούντες βραχίονες, ελατήρια ξεχωριστά από τα αμορτισέρ
και αντιστρεπτική ράβδο, το Πεζό υστερούντες βραχίονες, ράβδους στρέψης και
αντιστρεπτική ράβδο, ενώ διαθέτει και χαρακτηριστικά παθητικής
τετραδιεύθυνσης, το Αστρα έχει ημιάκαμπτο άξονα, διαμήκεις βραχίονες,
ελικοειδή ελατήρια και αντιστρεπτική ράβδο και η Τογιότα γόνατα, διπλούς
εγκάρσιους βραχίονες και αντιστρεπτική ράβδο. Τα φρένα είναι δίσκοι εμπρός
(αεριζόμενοι στην Κορόλα) και ταμπούρα πίσω, ενώ από τα 4 Αυτοκίνητα μόνον
η Δέλτα έχει υδραυλικό τιμόνι.
Περνώντας στο εσωτερικό, διαπιστώνουμε ότι η Δέλτα βρίσκεται κάπου στη
μέση. Το πιο ευρύχωρο από τα 4 αυτοκίνητα είναι το 306, που προσφέρει πολύ
καλούς χώρους για να ταξιδέψουν άνετα 4 ή και 5 επιβάτες. Αρκετά ευρύχωρο
είναι και το Αστρα, που έχει λίγο μικρότερο μεν αλλά επαρκή χώρο για τα
πόδια και το κεφάλι των πίσω επιβατών, ενώ η Δέλτα έχει τον ίδιο περίπου
«αέρα» πάνω από τα κεφάλια τους, αλλά προσφέρει ελαφρά μικρότερο χώρο για
τα γόνατά τους. Τους μικρότερους εσωτερικούς χώρους προσφέρει η Κορόλα,
χωρίς πάντως να μπορεί να χαρακτηρισθεί «στενάχωρη».
H Κορόλα όμως στην 5θυρη έκδοση «λίφτμπακ» έχει καθαρά το μεγαλύτερο χώρο
αποσκευών, που είναι κι ένας από τους μεγαλύτερους της κατηγορίας. Το 306
και το Αστρα είναι περίπου ισοδύναμα, με μια ελαφρά υπεροχή του 306, ενώ η
Δέλτα έχει έναν από τους μικρότερους χώρους αποσκευών της κατηγορίας και
μοιραία μένει στην τελευταία θέση.
Εκεί που η Δέλτα περνάει στην πρώτη θέση είναι στον τομέα του εξοπλισμού,
όπου η πλουσιότερη έκδοση LE χωρίς να είναι η ακριβότερη από τα 4
αυτοκίνητα (το Αστρα είναι πιο ακριβό) δείχνει πολύ πιο πλούσια από τους 3
αντιπάλους της, καθώς εκτός από το υδραυλικό τιμόνι προσφέρει καθίσματα
«μπάκετ» Ρεκάρο, ταπετσαρίες από «αλκαντάρα», ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός,
ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές κ.λπ. Στο αυτοκίνητο της δοκιμής μας υπήρχε
και αερόσακος για τον οδηγό, που κοστίζει 160.000 δρχ. επιπλέον. Αν βέβαια
κανείς θέλει να δώσει λιγότερα χρήματα μπορεί να πάρει την απλή έκδοση,
οπότε το αυτοκίνητο γίνεται φθηνότερο και από την Κορόλα, εξακολουθώντας
παρ? όλα αυτά να έχει αρκετά καλό εξοπλισμό με τα μέτρα της κατηγορίας.
Δεύτερο σε εξοπλισμό είναι το Αστρα, που είναι όμως και το ακριβότερο, ενώ
το 306 είναι πιο «ισορροπημένο», προσφέροντας τη χαμηλότερη τιμή και
ικανοποιητικό εξοπλισμό, που περιλαμβάνει και ηλεκτρικά παράθυρα και
ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές. Τον φτωχότερο εξοπλισμό έχει η Κορόλα, που
δεν προσφέρει παρά τα απολύτως απαραίτητα. H Κορόλα όμως, έχει τουλάχιστον
κορυφαία ποιότητα κατασκευής, όπως συνηθίζουν οι Ιάπωνες, ενώ στα ίδια
περίπου επίπεδα βρίσκεται και το γερμανικό Αστρα, που επίσης έχει υλικά
καλής ποιότητας στο εσωτερικό του και δεν τρίζει. Μοιραία το 306 βρίσκεται
λίγο πιο πίσω, παρά το γεγονός ότι κι αυτό είναι αρκετά προσεγμένο, αλλά το
σημαντικό είναι ότι και η Δέλτα είναι σχεδόν συγκρίσιμη με αυτό, γεγονός
που σημαίνει ότι οι Ιταλοί κατάλαβαν πλέον ότι οι σημερινοί καταναλωτές
δίνουν μεγάλη σημασία στην ποιότητα κατασκευής.
Εκείνο όμως που σίγουρα είναι είδηση, είναι όταν συγκρίνουμε 4 αυτοκίνητα
από διαφορετικές χώρες και την καλύτερη θέση οδήγησης έχει το... ιταλικό!
Ναι, δεν είναι αστείο, η Δέλτα έχει πραγματικά πολύ καλή θέση οδήγησης, που
στην LE γίνεται ακόμα καλύτερη, κορυφαία θα λέγαμε, χάρη στο εκπληκτικό
Ρεκάρο, το οποίο στηρίζει άψογα το σώμα και, χωρίς να είναι πολύ μαλακό,
δεν κουράζει ποτέ τον οδηγό. Θα λέγαμε ότι τα παραπάνω χρήματα που κοστίζει
η LE αξίζουν και μόνο γι? αυτά τα καθίσματα. Αν σ? αυτό προσθέσει κανείς
ότι ο οδηγός κάθεται ψηλά (όπως συνηθίζεται στα ιταλικά αυτοκίνητα),
έχοντας καλή ορατότητα και προς τα έξω αλλά και προς τα όργανα, κι ότι έχει
τη δυνατότητα περισσότερων ρυθμίσεων απ? ότι στα άλλα τρία αυτοκίνητα,
καθώς το κάθισμα ρυθμίζεται και σε ύψος κι έχει συνεχή ρύθμιση της πλάτης,
ενώ ρυθμιζόμενο είναι και το τιμόνι, αντιλαμβάνεται γιατί δίνουμε τα εύσημα
στη Δέλτα. Και τα άλλα τρία αυτοκίνητα πάντως έχουν καλή θέση οδήγησης, που
δεν θα προβληματίσει τον οδηγό, αν και στην Κορόλα ένας ψηλός οδηγός πρέπει
να ρυθμίσει την πλάτη σε σχετικά «ξαπλωτή» θέση για να βλέπει καλά τα
όργανα και να μην τα κρύβει το τιμόνι. Γι? αυτό το λόγο σ? αυτό τον τομέα
πέφτει τελικά στην τελευταία θέση, ενώ το Αστρα και το 306 είναι μάλλον
ισοδύναμα.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
O κινητήρας της Δέλτα δεν είναι μόνο στα χαρτιά ο λιγότερο δυνατός, αλλά
αυτό φαίνεται και στην πράξη, πολύ περισσότερο αφού και το βάρος του
αυτοκινήτου είναι το μεγαλύτερο. Είναι βέβαια αρκετά ελαστικός, αλλά όταν
χρειαστείς περισσότερη δύναμη και ανεβάσεις τις στροφές αρχίζεις και
αισθάνεσαι την έλλειψη ισχύος, ειδικά στους ανηφορικούς δρόμους. Βεβαίως οι
Ιταλοί, γνωρίζοντας το πρόβλημα αυτό, φρόντισαν να εφοδιάσουν το αυτοκίνητο
μ? ένα κιβώτιο με πολύ κοντές σχέσεις. Και μπορούμε να πούμε ότι τελικά η
Δέλτα οδηγείται πολύ πιο ευχάριστα από άλλα αργά αυτοκίνητα που έχουμε
δοκιμάσει και γενικά κινείται αξιοπρεπέστατα στο δρόμο, κάτι στο οποίο
συμβάλλει και το γεγονός ότι ο κινητήρας έχει καλή απόκριση στα «μισά
γκάζια». Το περίεργο μ? αυτόν είναι ότι, ενώ στις μεσαίες στροφές ο θόρυβός
του βρίσκεται πάνω από το μέσο όρο (χωρίς πάντως να είναι ενοχλητικός),
ψηλά τα καταφέρνει πολύ καλύτερα, αφού η αύξηση του θορύβου δεν είναι
ανάλογη της αύξησης των στροφών.
O καλύτερος κινητήρας είναι φυσικά αυτός της Κορόλα, που είναι δυνατός και
εύστροφος, έχοντας ικανοποιητική ελαστικότητα και απόκριση στο γκάζι. Είναι
όμως και ο πιο θορυβώδης. Πολύ καλός είναι ο κινητήρας του Πεζό, παρά το
γεγονός ότι η ισχύς του δεν είναι από τις μεγαλύτερες. Είναι όμως ανά πάσα
στιγμή διαθέσιμη, λόγω της πολύ καλής ευστροφίας του, ενώ από την άλλη
πλευρά έχει και την καλύτερη ελαστικότητα και άμεση απόκριση στο γκάζι.
Είναι όμως κι αυτός κάπως θορυβώδης. Τέλος, ο κινητήρας του Αστρα έχει
γενικά ικανοποιητική απόδοση σε όλη την κλίμακα των στροφών, χωρίς να έχει
τη δύναμη της Κορόλα ψηλά ούτε την ελαστικότητα και την απόκριση του Πεζό.
Επίσης, είναι από τους πιο αθόρυβους της κατηγορίας.
H Κορόλα όμως δεν έχει μόνο τον καλύτερο κινητήρα αλλά και το καλύτερο
κιβώτιο, με εξαιρετικό επιλογέα, που είναι ακριβής και γρήγορος κι έχει
καλή αίσθηση και πολύ καλή κλιμάκωση των σχέσεων. Πολύ καλό είναι όμως και
το κιβώτιο της Δέλτα, ο επιλογέας του οποίου έχει λίγο πιο «στιβαρή»
αίσθηση από της Κορόλα, αλλά είναι επίσης πολύ ακριβής και θετικός και δεν
δυσκολεύει τον οδηγό όσο γρήγορα κι αν γίνονται οι αλλαγές, ενώ καλή είναι
και η κλιμάκωση των σχέσεων. H Δέλτα όμως έχει και τον πιο βαρύ συμπλέκτη.
Τα άλλα δύο αυτοκίνητα βρίσκονται λίγο πιο πίσω αλλά έχουν κι αυτά γενικά
εύχρηστα κιβώτια. Αυτό του 306 να είναι μαλακό και ακριβές, αλλά με κάπως
«χαλαρή» αίσθηση, ενώ στο κιβώτιο του Αστρα ο επιλογέας σφίγγει περισσότερο
από τα άλλα στο κούμπωμα των ταχυτήτων.
Όπως θα περίμενε κανείς, η Κορόλα έχει και τις καλύτερες επιδόσεις,
κορυφαίες για την κατηγορία, και η Λάντσια τις πιο αργές από τα 4
αυτοκίνητα της δοκιμής. Ξεκινώντας από στάση η Κορόλα επιταχύνει από 0 ώς
100 χλμ./ώρα σε 11,8΄΄ και καλύπτει το πρώτο χιλιόμετρο από στάση σε
33,5΄΄, ενώ το Αστρα χρειάζεται αντίστοιχα 13,2΄΄ και 34,9΄΄,το 306 14,2΄΄
και 35,7΄΄ και η Δέλτα 15,7΄΄ και 36,9΄΄.
Στις επιταχύνσεις εν κινήσει, για το εικονικό μας «προσπέρασμα» από 80-110
χλμ./ώρα η Κορόλα χρειάστηκε 7΄΄ και 10,9΄΄, ενώ οι αντίστοιχοι χρόνοι για
το Αστρα ήταν 7,3΄΄ και 10,6΄΄, για το 306 8,2΄΄ και 10,3΄΄ και για τη
Δέλτα 9,8΄΄ και 11,3΄΄.
Όσον αφορά την κατανάλωση, η Δέλτα με το μεγάλο βάρος της και τον αδύνατο
κινητήρα που σε αναγκάζει να τον πιέζεις αρκετά, ξεπερνάει και το, επίσης
βαρύ, 306. H μέση τιμή της κατανάλωσής της κατά τη διάρκεια της δοκιμής
ήταν 10,59 λίτρα/100 χλμ., ενώ η αντίστοιχη τιμή του 306 ήταν 10,39
λίτρα/100 χλμ., του Αστρα 10,12 λίτρα/100 χλμ. και της Κορόλα, που είναι
από τα πιο οικονομικά αυτοκίνητα της κατηγορίας, 8,82 λίτρα/100 χλμ. Στη
διάρκεια της συγκριτικής διαδρομής όμως που κάναμε με τα 4 αυτοκίνητα έξω
από την πόλη (όχι σε εθνική οδό), το Αστρα απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι
κάτω από τέτοιες συνθήκες μπορεί να οδηγηθεί πολύ οικονομικά χάρη στην καλή
απόδοση του κινητήρα του στις μεσαίες στροφές. Σ? αυτή την περίπτωση λοιπόν
κατανάλωσε 8,2 λίτρα/100 χλμ., ενώ η κατανάλωση της Κορόλα ήταν 9 λίτρα/100
χλμ. Πολύ κοντά όμως ήταν και η Δέλτα, με 9,1 λίτρα/100 χλμ., μια και οι
κοντές σχέσεις της την ευνοούν επίσης έξω από την πόλη, όπου μπορείς να
κινείσαι συνεχώς με 4η ή 5η. Την υψηλότερη κατανάλωση, 9,8 λίτρα/100 χλμ.
είχε σ? αυτήν τη διαδρομή το 306, ίσως γιατί το μεγαλύτερο μέρος της έγινε
σε ορεινούς δρόμους, κάτι που σίγουρα δεν ευνοείται από τις μακριές σχέσεις
του κιβωτίου του και το αυξημένο βάρος του.
Στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς το 306 και η Δέλτα ξεχωρίζουν, με
διαφορές που προσδιορίζουν και τη διαφορετική καταγωγή αλλά και το
διαφορετικό χαρακτήρα τους. Πιο «οικογενειακό», το Πεζό έχει εξαιρετικό
κράτημα και εντελώς ουδέτερη συμπεριφορά στις στροφές, όπου η υπερστροφή
έρχεται προοδευτικά όταν το πιέσεις και δεν μετατρέπεται με τίποτα σε
υπερστροφή. Ενώ η πολύ καλή οδική συμπεριφορά συνδυάζεται και με κορυφαία
άνεση, όπως συνηθίζεται από τους Γάλλους. Μοναδική αδυναμία του το κάπως
περίεργο τιμόνι του, που είναι αργό, με μέτρια αίσθηση, ελαφρύ στις υψηλές
ταχύτητες αλλά και βαρύ στις χαμηλές.
Με ιταλικές καταβολές η Λάντσια έχει πιο «σπορτίφ» αίσθηση, όσο μπορεί να
χρησιμοποιηθεί βέβαια αυτός ο όρος για ένα αυτοκίνητο με αργές επιδόσεις.
Απόλυτα σταθερή στην ευθεία, η Δέλτα (που έχει και πιο φαρδιά λάστιχα από
τους αντιπάλους της και μάλιστα σειράς 60) έχει επίσης πολύ καλό κράτημα
στις στροφές, όπου τα όρια της πρόσφυσής της βρίσκονται πολύ ψηλά. Έτσι,
στρίβει με μεγάλη ακρίβεια και στα όρια της πρόσφυσης η υποστροφή έρχεται
προοδευτικά. Σε περίπτωση όμως που αφήσεις το γκάζι, το πίσω μέρος της
αντιδρά πιο «ζωηρά» απ? ότι στο Πεζό, κλίνοντας πιο άμεσα την τροχιά του
αυτοκινήτου, χωρίς πάντως να γυρίζει τόσο πολύ που να φτάνει εύκολα σε
υπερστροφή. H Δέλτα όμως έχει κι ένα εξαιρετικό τιμόνι, γρήγορο, ακριβές,
με άμεση απόκριση και με πολύ καλή αίσθηση. Από την άλλη πλευρά, στον τομέα
της άνεσης δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά με το 306, χωρίς πάντως να
γίνεται κουραστική. H ανάρτησή της είναι πιο σφιχτή, με αποτέλεσμα να
περνάει πάνω από τις ανωμαλίες του δρόμου πιο «ξερά» από τον Γάλλο αντίπαλό
της.
Το Αστρα έχει σίγουρα ασφαλή οδική συμπεριφορά, βρίσκεται όμως ένα βήμα πιο
πίσω από το 306 και τη Δέλτα, καθώς υποστρέφει πιο εύκολα απ? αυτά κι έχει
μια τάση να «πλέει» σε δρόμους με συνεχείς, κυματοειδείς ανωμαλίες. Αυτή
πάντως μπορεί να εξαλειφθεί με καλύτερα αμορτισέρ, όπως έχουμε διαπιστώσει
και στην πράξη με αυτοκίνητα ανθρώπων της αντιπροσωπείας, μόνο που αυτή η
λύση βέβαια ανεβάζει ακόμα περισσότερο το ήδη υψηλό κόστος του αυτοκινήτου.
Το τιμόνι είναι μεν ακριβές, αλλά είναι αργό κι έχει μέτρια αίσθηση. Τέλος,
η άνεση που προσφέρει το Αστρα είναι απλώς ικανοποιητική.
Μοιραία μένει τέταρτη η Κορόλα, που είναι γενικά ασφαλής, σταθερή στην
ευθεία και ελαφρά υποστροφική στις στροφές, αλλά αν την πιέσεις αρκετά
(κάτι που δεν είναι δύσκολο με τον ισχυρό κινητήρα της) μπορεί να
παρουσιάσει υπερστροφικές τάσεις σε περίπτωση επιβράδυνσης πάνω στη στροφή.
Επιπλέον, το τιμόνι της είναι σχετικά αργό, ενώ είναι και βαρύ στους
επιτόπιους ελιγμούς. Σε αποδεκτά επίπεδα βρίσκεται γενικά και η άνεση.
Τέλος, στα φρένα και πάλι η Λάντσια βρίσκεται στην κορυφή, κάτι που θυμίζει
επίσης την ιταλική παράδοση. Δυνατά, προοδευτικά, με καλή αίσθηση,
ανθεκτικά στη σκληρή χρήση, σταματούν πάντα αποτελεσματικά το αυτοκίνητο
και δεν μπλοκάρουν εύκολα τους τροχούς. Πολύ κοντά, με διαφορά που έχει
περισσότερο σχέση με την αίσθηση παρά με την αποτελεσματικότητα, βρίσκονται
τα φρένα του Αστρα και του 306 (με αυτήν τη σειρά), που είναι επίσης δυνατά
και ανθεκτικά στη σκληρή χρήση, κι έχουν ικανοποιητική αίσθηση, η οποία
όμως είναι κάπως πιο «σπογγώδης».
Δυνατά και ανθεκτικά είναι και τα φρένα της Κορόλα, που δεν είναι όμως τόσο
προοδευτικά και μπλοκάρουν τους τροχούς πιο εύκολα απ? ότι στα άλλα τρία
αυτοκίνητα, απαιτώντας προσεκτικό «ζύγισμα» της δύναμης στο πόδι.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η Λάντσια κατάφερε με τη Δέλτα να προφτάσει τον
ανταγωνισμό, από τον οποίο είχε μείνει πίσω. H απάντηση είναι καταφατική.
Χωρίς να ξεχωρίζει από τους τρεις αντιπάλους της, η μικρομεσαία Λάντσια
είναι και πάλι «μέσα στο παιχνίδι» και συγκρίνεται χωρίς κόμπλεξ μαζί τους.
Μπορεί μεν να είναι πιο αργή και να έχει κάπως αυξημένη κατανάλωση, αλλά η
έξυπνη επιλογή των σχέσεων μετάδοσης, το πολύ καλό της κιβώτιο, το
εξαιρετικό τιμόνι της και η σωστή θέση οδήγησης κάνουν την οδήγησή της
εύκολη και όχι κουραστική, ενώ έχει και πολύ καλή οδική συμπεριφορά και
φρένα, ικανοποιητικούς χώρους, πολύ καλό εξοπλισμό και πλούσιο διάκοσμο
στην LE με λογική τιμή, επαρκείς χώρους και, επιτέλους, ικανοποιητική
ποιότητα κατασκευής.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα αυτοκίνητα, δεν είναι η πρώτη φορά που τα
συγκρίνουμε κι έτσι δεν θα πούμε πολλά πράγματα πέρα από το ότι το καθένα
έχει τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του, με τα πρώτα να υπερισχύουν των
δεύτερων (άλλωστε σήμερα δύσκολα βρίσκεις αυτοκίνητα με περισσότερες
αδυναμίες από πλεονεκτήματα).
Και θα υπενθυμίσουμε (με αλφαβητική σειρά, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων!) ότι
το Πεζό 306 είναι κάπως αργό με τα μέτρα της κατηγορίας κι έχει μέτριο
τιμόνι, αλλά από την άλλη είναι καλοφτιαγμένο, έχει πολύ καλή οδική
συμπεριφορά, κορυφαία άνεση, μεγάλους χώρους και ικανοποιητικό εξοπλισμό,
το Όπελ Αστρα είναι γενικά ισορροπημένο, χωρίς εξάρσεις, έχοντας ασφαλή
αλλά όχι κορυφαία οδική συμπεριφορά, ικανοποιητικές επιδόσεις και καλά
φρένα, εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, ικανοποιητικούς χώρους και αποδεκτή
άνεση, ενώ η Τογιότα Κορόλα έχει μεν τους μικρότερους χώρους, τον πιο φτωχό
εξοπλισμό και την λιγότερο «ακριβή» οδική συμπεριφορά, αλλά από την άλλη
προσφέρει κορυφαία ποιότητα κατασκευής, κορυφαίες επιδόσεις, χαμηλή
κατανάλωση και ικανοποιητικούς χώρους._4Τ